به گزارش مشرق، مسعود اسداللهی در کانال تلگرامی خود درباره دید آمریکا به کردها نوشت:

تاریخ روابط کردها با آمریکا، تاریخی مملو از نگاه ابزاری آمریکا به کردها می باشد.

اما به نظر می رسد نخبگان، نویسندگان و تحلیل گران کرد با فراموش کردن واقعیت های تاریخی و یا نادیده گرفتن آنها، امید به حمایت آمریکا در  تشکیل "اقلیم کردستان دوم" در سوریه دارند.

ظاهرا تحلیل گران کرد، رفتار آمریکا با کردهای عراق در دهه پنجاه شمسی(هفتاد میلادی) را فراموش کرده اند؟!!!

بیشتر بخوانید:

اشغال شهرک «البحره» دیرالزور توسط داعش

توقف عملیات نیروهای کرد علیه داعش در سوریه

 با امضای قراداد ۱۹۷۵ الجزایر بین شاه و صدام، حمایت دولت وقت ایران از کردها به دستور شاه متوقف شد و آمریکا نیز در انتخاب بین شاه و کردها، از شاه حمایت نمود و جنبش کردهای عراق به رهبری ملا مصطفی بارزانی با شکست و ناکامی تاریخی بزرگی روبرو گردید و وی به همراه خانواده اش مجبور به ترک عراق و سکونت در عظیمیه کرج شد. به همین خاطر، ملا مصطفی بارزانی همواره از خیانت شاه و آمریکا نسبت به کردهای عراق با تلخی یاد می کرد و با همین غصه از دنیا رفت.

از دهه نود میلادی به بعد، آمریکا حمایت از کردهای عراقی را در دستور کار خود قرار داد اما با سقوط صدام و حضور قوی آمریکا در عراق، سیاست آمریکا نسبت به کردها دچار تحول شد به گونه ای که اولویت یک آمریکا در عراق، دولت مرکزی در بغداد گردید و کردها به اولویت دوم واشنگتن در عراق تبدیل شدند، واقعیتی که درک آن برای سیاستمداران کرد عراقی بسیار مشکل و غیر قابل باور است.

هنگامی که داعش در مواجهه با حشد شعبی و ارتش عراق در نواحی مرکزی و غربی آن کشور دچار مشکل شد، جهت حرکت نظامی خود را تغییر داد و به اقلیم کردستان عراق حمله نمود و به ۳۰ کیلومتری اربیل رسید اما در خواست های پی در پی مسعود بارزانی از آمریکا برای کمک رسانی به نیروهای پیشمرگه کرد، با سکوت آمریکا روبرو شد به گونه ای که آقای بارزانی از سردار سلیمانی درخواست کمک نمود که این درخواست بلافاصله مورد قبول ایران قرار گرفت و در طی چند ساعت، مستشاران نظامی سپاه پاسداران همراه با کمک های نظامی در فرودگاه اربیل فرود آمدند و اربیل را از خطر سقوط نجات دادند. واقعیتی که شخص آقای بارزانی رسما به آن اذعان کرده و اعلام نموده که اولین کشوری که به کمک کردهای عراق در برابر حمله داعش آمد، ایران بود.
بعد از کمک نظامی ایران به کردهای عراق، آمریکائی ها که خود را متهم به عدم حمایت از کردها یافته بودند، برای جلوگیری از تعمیق روابط بین ایران و اربیل، اقدام به حمایت از اربیل در قبال داعش نمودند.

مثال دیگر در خصوص دیدگاه امریکا نسبت به کردهای عراق را در ماجرای رفراندم و عاقبت آن و بازپس گیری شهر کرکوک توسط دولت مرکزی عراق از دولت اقلیم کردستان شاهد بودیم که یکی از بزرگ ترین شوک های تاریخی را به کردهای منطقه در خصوص ماهیت حمایت آمریکا از کردها وارد کرد و یاس و ناامیدی شدیدی را در بین کردهای عراقی ایجاد نمود به نحوی که پس از انتخابات اخیر پارلمانی در عراق و برای تعیین نخست وزیر جدید این کشور،  مسعود بارزانی به کاندیدای موردنظر آمریکا یعنی حیدر العبادی پشت کرد و از عادل عبدالمهدی که موردنظر جریان های شیعی عراقی نزدیک به ایران بود، حمایت نمود تا بدین وسیله نارضایتی خود از سیاست های ریاکارانه و منافقانه آمریکا در حمایت از کردها را نشان دهد و چندی بعد هم  به رغم شعارهایی که قبل از رفراندم می داد به بغداد سفر کرد تا بتواند در آینده سیاسی عراق، جای خود را تضمین نماید.

با همه این واقعیت ها، دلخوش کردن به حمایت های لفظی و رسانه ای آمریکا از کردهای عراق و سوریه، جای تعجب فراوانی دارد.

آمریکائی ها به خوبی می دانند که تعداد کردهای سوریه حتی به نسبت جمعیت و مساحت منطقه شرق فرات، تعداد کمی است و اکثریت اهالی آن منطقه عشایر عرب هستند. به همین خاطر، آمریکائی ها در ایجاد یک نیروی نظامی توسط کردها در شرق فرات به آنها اجازه ندادند که از اسامی کردی همچون پیشمرگه یا نیروهای آسایش استفاده کنند زیرا می دانستند که چنین نام هایی باعث نارضایتی عشایر عرب شرق فرات و عدم پیوستن آنها به این نیروی جدید خواهد شد لذا از نظر قومیتی یک نام خنثی را انتخاب کردند: "نیروهای سوریه دمکراتیک".
جالب اینجا است که در این نام، اسم کشور سوریه را نیز درج کرده اند تا به عشایر عرب شرق فرات اطمینان دهند که موضوع تشکیل "اقلیم کردستان دوم" وجود ندارد.

حال اگر دوستان کرد همچنان به امید کمک آمریکا برای تشکیل کردستان دوم هستند باید گفت: " این ره که تو می روی به ترکستان است نه کردستان"